در نوشته قبلی ام از ظلمی گفتم که بر محیط زیست کشورمان تحمیل می شود ... این ظلم آشکار را نمی توان فقط به گردن نا آگاهی و عدم اطلاع مسوولان و دست اندرکاران این عرصه و تصمیم گیران مغرض گذاشت .
خطاهای آگاهانه ای که سبب آسیب های جبران نا پذیری به محیط زیست و اقلیم های طبیعی ایران می شود ناشی از زد و بندها و تبانی هایی است که میان مسوولان بالا دستی این حوزه صورت می گیرد .
دلیل این امر هم واضح است : ایجاد پروژه های برای بهره گیری از ظرفيت های ناپايدار بدون مطالعات کارشناسی و مشورت با کارشناسان و صاحب نظران فقط جیب گروهی معدود از پیمانکاران را پر می کند که از آشنایان و دوستان تصمیم گیران این حوزه هستند .
همین روابط غیر کارشناسی و غیر اخلاقی است که اقتصاد میانی کشورمان را شکل داده و زیان آن به صورت مستقیم گریبانگیر مردم ایران می شود .
موضوع ایجاد یک قطب گردشگری در استان ایلام با ایجاد پارک مصنوعی در جنگل های ارغوان است که به آن اشاره داشتم و مورد توجه مخاطبان قرار گرفت .
هدف از ایجاد این پارک مصنوعی در طبیعتی بکر و بسیار زیبا دست یافتن به درآمدهای توریستی اعلام شده اما کسی بررسی نکرده است که این خطای نا بخشودنی ضررها و زیان های جبران ناپذیری را متوجه پوشش گیاهی این منطقه می کند .
این منطقه محل رشد درختان بلوط و ارغوان و پوشیده از گیاهان معطر است . درخت هایی که گاه تا 12 متر رشد می کنند و بسیار زیبا هستند . حال تصور کنید تا کنون 500 درخت قطع شده در حالی که مسوولان متعهد ما اعلام می کنند این درخت ها جا به جا شده اند و در مکان دیگری کاشته شده اند !
من نمی دانم روش تکثیر درخت تغییر کرده و با کمک دانش جديد آيا می توان درخت بریده شده را جای دیگری کاشت?
این جنگل ها زیستگاه گونه های منحصر به فرد جانوری نیز هستند سنجاب ایرانی که شیوه زندگی آن با سایر سنجاب ها متفاوت است و تاکنون مطالعات کاملی در خصوص آن صورت نگرفته ، یکی از این گونه ها می باشد .
شاید ما انسان ها قدرت تحمل زیادی زیادی نسبت به تغييرات صورت گرفته در محیط زیست مان داشته باشیم ولی از این موجودات که بقایشان در گرو حمایت ماست چه انتظارى می توان داشت ?
وقتی سخن از " ظلم " می شود رفتار ظالمانه ای که نه به قانون پایبند است و نه به اخلاق را چگونه می توان پذیرفت ?
این نوشته ها ادامه دارد .
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: